
ementoblasty, pokrywający korzeń w późniejszym czasie oraz głównie w okolicy otworu wierzchołkowego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zęby_człowieka
edytuj kod
Wraz z zębiną uznawana jest za wspólną jednostkę strukturalno-funkcjonalną, tzw. endodontium.
Osobny artykuł: Zęby stałe.
Tętniczki wnikające do miazgi dzielą się dalej na naczynia przedwłosowate a następnie na naczynia włosowate. Tworzą one splot w okolicy odontoblastów.
W miazdze pomiędzy naczyniami znajdują się anastomozy (tętniczo-tętnicze, tętniczo-żylne i żylno-żylne) mające znaczenie dla utrzymania równomiernego odżywienia tkanki, w przypadku gdy dojdzie do zaczopowania jednego z głównych naczyń.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zęby_człowieka
W miazdze wyróżnia się warstwę wewnętrzną
W miazdze wyróżnia się warstwę wewnętrzną, bogatokomórkową, i zewnętrzną, skąpokomórkową (tzw. warstwę Weila lub pas Weila). W warstwie Weila mają początek naczynia chłonne, które opuszczają ząb przez otwór wierzchołkowy i deltę korzeniową. W miazdze występują sploty naczyniowe i nerwowe (np. splot Raschkowa). Niektórzy wliczają do miazgi (jako dwie najbardziej zewnętrzne warstwy) warstwę odontoblastów oraz tzw. prazębinę (tworzącą się zębinę, dopiero co wytworzoną przez odontoblasty).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zęby_człowieka